İSİMLERE BİTİŞİK (MUTTASIL) ZAMİRLER
|
Çoğul
هُمْ
هُنَّ
كُمْ
كُنَّ
|
İkil
هُمَا
هُمَا
كُمَا
كُمَا
نَا
|
Tekil
هُ
هَا
كَ
كِ
ي
|
Gaip Müzekker
Gaip Müennes
Muhatap Müzekker
Muhatap Müennes
Nefs-i Mütekellim
|
İsimlerin sonuna isim tamlaması şeklinde gelerek, o isimlerin kime ait olduğunu bildiren zamirlerdir. Sonuna zamir alan kelime belirli (marife) olur ve 'ال' takısı almaz.
Zamirlerin harekesi deşimez, mebnidirler. Zamirden önceki ismin harekesi ise cümle içinde bulunduğu konuma göre değişir. Ancak nefs-i mütekellim 'ي' si ile birleşen isim daima esre harekesi alır.
بَيْتِي : Benim evim, بَيْتُكَ : Senin evin, بَيْتُهُ : Onun (müzekker) evi, بَيْتُھا : Onun (müennes) evi
ما اِسْمُكَ؟ : İsmin nedir?
اِسْمِي مُحَمَّدٌ : İsmim Muhammed'dir.
ومَن ھذا الفَتَى الذي مَعَكَ؟ : Seninle beraber olan genç kimdir?
ما لُغَتُكَ يا مُحَمَّدُ؟ : Ey Muhammed, senin dilin nedir?
أَيْنَ أَبُوكَ يا مُحَمَّدُ؟ : Ey Muhammed, baban nerede?
Gaip müzekker tekil 'ه' zamiri ile birleşen isim eğer esre harekesi alacak bir durumda ise okunuşta kolaylık olması açısından 'هُ' yerine 'هِ' şeklinde okunur.
فِي بَيْتِهِ ، عَلَى كِتَابِهِ
Özel Durumdaki Kelimeler
Bazı kelimeler bitişik zamirler ile kullanılırken araya ekstra harfler gelir. (أَبُوكَ ، أَخُوكَ ، حَمُوكَ ، فُوكَ ، ذُو)
|
المجرور |
المنصوب |
المرفوع |
|
قُلْتُ لِزَمِيلِكَ |
رَأَيْتُ زَمِيلَكَ |
دَخَلَ زَمِيلُكَ |
|
قُلْتَ لِأَبِيكَ |
رَأَيْتُ أَبَاكَ |
جَاءَ أَبُوكَ |
|
ھذا الكِتَابُ لِأَخِيكَ |
سَأَلْتُ أَخَاكَ |
قَالَ أَخُوكَ |
Aynı kelimeler bir isim tamlamasında kullanıldıkları durumda da yine benzer şekilde ekstra harfler gelir.
بَيْتُ مُحَمَّدٍ : Muhammed'in evi
أَبُو مُحَمَّدٍ : Muahmmed'in babası
أَخُو مُحَمَّدٍ : Muhammed'in (erkek) kardeşi
Ancak nefs-i mütekellim (ben, benim) için aynı durum söz konusu değildir;
أَخِي ، أَبِي