Rivâyet olunduğuna göre şöyle demiştir: (Bir ara) Nebî salla'llahu aleyhi ve sellem'e Temîm oğullarından bir cemâat gelmişti. Resûlullah onlara: - Ey Temîm oğulları! Size müjde olsun, buyur (up onlara Mebde' ve Meâda dâir İslâm akîdelerinin umdelerini öğret)ti. (İçlerinde Akra' İbn-i Hâbis bulunan bu) bedevîler: - Bizi müjdeledin. (İyi amma) bize (Beytü'l-malden dünyâlık) da ver! dediler. Bunların şu hâline eseflenerek Resûlullah'ın sîmâsı değişti. (Hayber'in fethi sırasında da) Yemen halkı (Eş'arîler) de geldi. Resûlullah onlara da: - Ey Yemenliler! Temîm oğulları mâdem ki, kabûl etmek istemediler, o hayır ve saâdet müjdesini siz alınız! buyurdu. Yemenli Eş'arîler de: - Kabûl ettik (yâ Resûla'llah! Esâsen biz huzûrunuza bunun için geldik) dediler. Bunun üzerine Nebî salla'llahu aleyhi ve sellem mahlûkatın ve arşın hilkati mebdeini anlatmağa başladı. Bu sırada bir kişi geldi: - Yâ İmrân! Binit deven bağından sıyrılıp kaçtı! dedi. (Ben de deveme bakmak için kalktım). Keşke (Resûlullah'ın meclisinden) kalkmasaydım (da Peygamber'in mübârek sözlerini dinlemek fırsatını kaçırmasaydım, demiştir).

Resûlullah salla'llahu aleyhi ve sellem'in şöyle buyurduğu rivâyet olunmuştur: (Ezelde) Allah vardı; ve Allah'dan başka bir şey yoktu. Ve Allah'ın arşı su üzerinde bulunuyordu. Sonra Allah (levhde) kâinâtın tamâmını takdîr ve tesbît etti. Ve göklerle yeri yarattı. Resûlullah böyle buyurduğu sırada bir sözcü: Ey Husayn oğlu, deven kaçtı! diye seslendi. (Hemen çıktım baktım). Halbuki devemin berisindeki Serab (aramızı) kesiyordu (onu görmeme hâil oluyordu). Vallahi ben pek arzu ederdim ki, keşke deveyi bıraksaydım (da Resûlullah'ın kelâmını dinlemek fırsatını kaçırmasaydım).

Resûlullah salla'llahu aleyhi ve sellem'in (Hak Teâlâ'dan hikâye ederek) şöyle dediği rivâyet olunmuştur. Allahu Teâlâ buyurmuştur ki: Âdem-oğlu bana noksan sıfat isnâd eder. Halbuki ona beni noksan sıfatla tavsîf etmek gerekmezdi. Âdem-oğlu beni tekzîb de etmek ister ki, bu da ona yakışmazdı. Onun bana noksan sıfat isnâdı: (gûyâ Îsâ) benim oğlum olduğuna dâir tefevvühâtıdır. Âdem-oğlunun beni yalanlaması da: Allah beni ilk yarattığı gibi iâde sûretiyle yaratacak değildir, demesidir (ki, bu da putlara tapan ve ba'si inkâr eden müşriklerin sözüdür).

Rivâyet olunduğuna göre, Resûlullah salla'llahu aleyhi ve sellem: [Allah halkı yaratınca Levhine -ki, Allah indinde o Arş'dan üstündür-: "Rahmetim, intikamıma galibtir!" diye yazmasını (Kaleme) emretti] demiştir.

Nebî salla'llahu aleyhi ve sellem'in şöyle buyurduğunu rivâyet etmiştir: Zamân (mikyas olan yıl hesâbı) Allah'ın gökleri ve yeri yarattığı gündeki (ilk) hey'etine dönmüştür. (Artık) sene on iki aydır. Bunlardan dördü harâm aylardır. Üçü mütevâlîdir ki. Zilka'de, Zilhicce, Muharrem'dir. Receb de Cümâdâ ('l-âhır) ile Şa'bân arasında olarakMudar'ın (ayı)dır.