مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ

1) Misalde görüldüğü gibi Arapça'da isimler şu şekildedir:

Şahsın adı + بِنْ (bayansa بِنْت) + baba adı

Bu durumda;

a-Şahıs ismi murab ise sonundan tenvin kaldırılır (مُحَمّدُ gibi),

b-ابْن kelimesinin elifi düşürülür (بْن),

c-(بْن) kelimesinin son harfi de şahıs adının harekesini alır. Baba adı mudafun ileyh olarak mecrur durumda olur;

عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ : Ebu Talib oğlu Ali

(بْن) kelimesi kendinden öncekine sıfat, kendinden sonrakine mudaf olur.

Kadınlar için baba adları بِنْت veya ile ابْنَة verilir;

فَاطِمَةُ بِنْتُ (ابْنَةُ) مُحَمَّدٍ : Muhammed kızı Fatıma

2) İsim ve baba adına künye de ilave edilebilir. Künye genellikle erkek için (أَبُو), kadın için (أُمُّ) kelimesini takiben şahsın en büyük oğlunun adıyla birlikte yapılır.

أَبُو مُحَمَّدٍ : Ebu Muhammed (Muhammed'in babası)

أَمُّ مُحَمَّدٍ : Ümmü Muhammed (Muhammed'in annesi)

Künyeler genellikle şahsın adından evvel konulur;

أَبُو الحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ : Ebu Talib'in oğlu, Hasan'ın babası Ali

3) Bir isim, baba adı ve künye ifadesine, bir lakab da ilave edilebilir. Lakab bazen bir mesleği de gösterir.

أَبُو بَكْرٍ الصِدِّيقُ : Ebu Bekir Sıddık (doğru sözlü)

İsminin son kısmı 'يّ' ekiyle bir kimsenin kavmini veya doğum yerini belirtir;

أَبُو بَكْرٍ الزُبَيْرُ بْنُ بَكَّارٍ القُرَشِيُّ