İsim cümlesinin temel iki öğesi vardır; Mübteda ve Haber.

İsim cümlesinin özü, öznesi ‘mübteda’ dır.

Mübteda’nın konumunu açıklayan, onun ne olduğunu bize haber veren kelimeye de ‘haber’ denir.

Mübteda  -->  (Marife-Belirli) İsim, nesne, zamir. Son harekesi daima ‘ötre’ olmalıdır. (Merfu'dur.)

Haber  -->  (Nekre-Belirsiz) İsim, fiil. İsim olursa son harekesi daima ‘ötre’ olmalıdır. (Merfu'dur.)

Her ikisi de ek aldıklarında ‘ötre’ ‘esre’ye dönüşür.

Haber, müzekker, müennes bakımından mübtedaya uyum sağlar, yani o ne ise haberde öyle olur.

الكِتَابُ مُفيدٌ : Kitap faydalıdır.

مُحَمَّدٌ رَسُلٌ : Muhammed resuldur.

الطَّالِبُ مُجْتَھِدٌ : Öğrenci çalışkandır. (Müzekker)

الطَّالِبَةُ مُجْتَھِدَةٌ : Kız öğrenci çalışkandır. (Müennes)

Sıfat - Mefsuf

Mübteda, haber den oluşan isim cümlesinin;

عَبَّاسٌ تَاجِرٌ : Abbas tüccardır.

sonuna bir sıfat gelmesi ile,

عَبَّاسٌ تَاجِرٌ غَنِيٌّ : Abbas zengin bir tüccardır.

Haber 'mefsuf' (bir sıfatla sıfatlanan) olur.

Sıfat, mefsuf’un özelliklerini alır. Belirli ise belirli, belirsiz ise belirsiz; çoğul ise çoğul; tekil ise tekil; müzekker ise müzekker; müennes ise müennes olur. Harekesi de aynıdır.

وأَيْنَ المُدَرِّسُ الجَدِيدُ؟ : Yeni öğretmen nerede?

المِرْوَحَةُ الجدِيدَةُ فِي الغُرْفَةِ الكَبِيرَةِ : Yeni pervane büyük odadadır.

Haberin Ek Alması Durumu

Normalde isim cümlesi mübteda, haber sırasında oluşurken; haberin ek alması durumunda haber başa gelir. Ayrıca bu durumda cümle başına İnne ve Benzerleri gibi ek gelirse yine mübtedanın son harekesi nasbedilir.

لي ثَلاثُ أخَواتٍ : Benim üç kız kardeşim vardır.

إِنَّ لي ثَلاثَ أخَواتٍ : Benim muhakkak üç kız kardeşim vardır.

إِنَّ في الفصْلِ خَمْسَةَ طُلابٍ جُدُدٍ : Sınıfta muhakkak beş öğrenci vardır.

Bu tür cümleler "var" olarak tercüme edilir;

أَمَامَ البَيْتِ وَلَدٌ : Evin önünde bir çocuk var.

فِي ذَلِكَ آيَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ : Onda müminler için bir ayet var.