Tesbih namazı, ömürde bir kez olsun kılınması tavsiye edilen mendup bir namazdır. Peygamberimiz amcası Abbas'a "Bak amca sana on faydası olan bir şey öğreteyim; bunu yaparsan günahlarının ilki-sonu, eskisi-yenisi, bilmeyerek işlediğin-bilerek işlediğin, küçüğü-büyüğü ve gizli yaptığın-açıktan yaptığın on türlü günahını Allah bağışlar" diyerek bu namazı tavsiye etmiş ve öğretmiş, Abbas bunu her gün yapamayız deyince Peygamberimiz, bu namazın haftada bir, ayda bir, yılda bir veya ömürde bir defa kılınmasının yeterli olacağını belirtmiştir (Ebû Dâvûd, “Tatavvu'”, 14, “Salât”, 303; Tirmizî, “Salât”, 350, “Vitr”, 19).

Tesbih namazı dört rek‘at olup yatsı ve ikindi namazlarının ilk sünnetlerine benzer. Yani ikinci rekatın sonunda oturuşta Ettahiyyatu ile birlikte Salli ve Barik duaları da okunur. Üçüncü rekata kalkınca da önce Sübhaneke duası okunur. Fatiha'dan önce de Euzu Besmele vardır.

Allah rızâsı için namaz kılmaya niyet edilerek namaza başlanır.

Sübhâneke'den sonra 15 kere Sübhânellâhi ve'l-hamdülillâhi velâ ilâhe illallâhü vallâhü ekber denir.

Sonra Eûzü Besmele çekilir, Fâtiha ve Sûre okunduktan sonra 10 kere daha tesbih edilir yani 'Sübhânellâhi ve'l-hamdülillâhi velâ ilâhe illallâhü vallâhü ekber' denilir.

Bu tesbih, Rükûa varınca 10 kere,

Rükûdan doğrulunca 10 kere,

birinci Secdede 10 kere,

Secdeden kalkınca 10 kere,

İkinci secdede 10 kere söylenir.

Böylece her rek‘atta 75 tesbih yapılmış olur.

İkinci rek‘ata kalkılınca yine 15 kere tesbih okunur, ardından geri kalan kısım aynı şekilde tekrarlanır ve böylece 4 rek‘at tamamlanmış ve toplam üç yüz tesbih edilmiş olur. Tesbih Namazı cemaatle de kılınabilmekle beraber aslolan herkesin bu namazı tek başına kılmasıdır.

Tesbih namazında sehiv secdesini gerektiren bir şey olursa, sehiv secdesi normal olarak yapılır, o secdelerde bu tesbih yapılmaz.