Resûlullâh (a.s) güzel yüzlü, beyaz tenli idi. Yüzü ayın on dördü gibi parlardı. Resûlullâh (a.s) geniş alınlı, hilâl kaşlı, gözlerinin akı kırmızılı, çekme burunlu, düzgün sağlam ağızlı, inci gibi parlak dişliydi. Boynu uzun, göğsü geniş, omuzları arası açıktı. Uzuna yakın orta boylu idi, kısa değildi. Avuçları geniş, parmakları uzundu. Düz taban değildi. Sakalları seyrekti. Göğsündeki kıllar göbeğine kadar devam ediyordu. Saçlarına ak düşmemişti. Sakalında ise ağaran yirmi kıl vardı. Sustuğunda vakarı üstündeydi. Konuşurken sesi duyulur ve ne dediği anlaşılırdı. Yürürken ayağını yere vurmadan sakin sakin yürürdü. Bir tarafa döndüğünde bütün Vücuduyla dönerdi. Omuzları arasında “Nübüvvet mührü” vardı. Terinin kokusu miskten daha güzeldi. Gerek uzaktan bakıldığında gerekse yanına yaklaşıldığında insanların en güzeli ve en cana yakını idi. Onu öven bir şair, “Ne önce ne de sonra O'nun gibisini görmedim” diyor.

Resûlullâh (a.s),ı rüyada yukarıda sayılan özelliklere uygun olarak gören kişi, gerçekten O'nu görmüş demektir. Resûlullâh (a.s)'ın emrettiği ya da yasakladığı, rüyayı gören için delildir. Aykırı davranmaması lâzımdır. Bu hüküm, “Kim rüyasında beni görürse, gerçekten beni görmüştür. Çünkü, şeytan hiçbir şekilde benim suretime giremez." (Buharî, Tabir 2, 10; Müslim, Rüya 10; 2266; Muvatta, Rüya 1, (2, 956)) hadisine göredir.

Kaynak : Alemin Yaratılışı ve Hz.Muhammed'in Zuhuru - Aziz Mahmud Hüdayi Hz.